زندگی متعادل

یا ستارالعیوب

امروز عزیز دلم از مشهد اومد. کلی ذوق کردم. عصر رفتم دیدمش. روح زندگی در من دمیده شد. یکی از بحث هایی که در مباحث آقای شعبانعلی مطرح شده و همچنین در رادیو مذاکره هم روی اون تاکید داره اینه که برای اینکه در یک زمینه بتونی شاخص بشی باید خیلی کار کنی. کارآفرینهای بزرگ 7 صبح تا 9 شب کار می کنند یا خودش از 7 صبح تا 1 شب پشت سر هم کار می کنه. حالا سوال اینه که آیا زندگی همینه یعنی فقط کار؟ پس خانواده و دیگرانی که صاحب حق هستند چه؟ خود انسان چطور؟ از همه مهم تر خدای انسان کجای کار است؟ آیا تربیت فرزند و بودن با همسر خود نوعی رشد و بالندگی برای انسان نیست؟

همه این سوال ها جدی هستند. و البته دغدغه آقای شعبانعلی هم جدی است. این به ظاهر پارادوکس را چگونه باید حل کرد.

فکر می کنم جواب سوال را به تجربه باید بیابم. هر چند از لحاظ نظری جواب دارم ولی باید جوابی پخته و در خور برای آن باید یافت