نوسان بین کار و پروژه

هو الحی

امروز بعد از یک هفته تعطیلی کار که رفقا رفته بودن مشهد کار از سر گرفته شد. البته توفیق مشهد از ما سلب شد ولی دورادور بحث کارهای شرکت را پیگیری می کردم. کارهای پروژه را باید ظرف یک ماه آینده تموم کنم و در عین این که همه می گن تمومش کن حالم داره بهم می خوره. محیط کار بیشتر بهم سرزندگی می ده تا محیط دانشگاه. واقعا چرا علم که برای بشر جذاب هست این قدر دافعه داشته باشه؟ هر چند که در کار به علم من بیشتر اضافه شده تا در دانشگاه. استاد راهنما امر کردند که باید معاون تحصیلات تکمیلی را ببینم و در مورد تغییر موضوع قانعش کنم. حالا باید فردا برم ببینم چی میشه؟! امیدوارم حل بشه و گرنه نمی دونم باید چی کار کنم.البته خودم دلم انصراف می خواد اما برای هیچ کس این موضوع قابل پذیرش نیست. فعلا موضعم تلاشه تا ببینم چی می شه.
برای اولین بار در زندگی ام می دونم چه رشته ای به دردم می خوره...